Samar

بچه تر که بودم، فکر میکردم برای موفقیت همیشه باید خلاف جریان آب حرکت کنی... اما واقعیت اینه که دنیا زیاد اینجوری کار نمیکنه...اگه همیشه بخوای سفت مقابلش وایسی میزنه خردت میکنه جوری که شاید حتی نتونی بلند نشی. اینکار همیشه جواب نیست.امروز فهمیدم موفقیت همیشه در این نیست که بتونی خلاف جریان آب حرکت کنی،هوشمندی در اینه که در جهت جریان آب، خوب موج سواری کنی...

یه ضرب المثل آفریقایی هست که میگه: امیدوارم وقتی که مرگ به سراغت میاد، زنده پیدات کنه...

به چشم مردم، نوح هم تلخ و دیوانه بود.تا زمانیکه باران آمد...

یه خبر خوش شنیدم.یکی از قشنگترین حس های دنیا اینه که بشنوی برای یه انسان خوب، توی این دنیای نه چندان خوب، داره اتفاق خوبی میفته :)))

خودتان را از نیاز به خلق شاهکار خلاص کنید!تنها چیزِ مهم اینست که پیشرفت کنید.کامل بودن مهم نیست(شدنی هم نیست)."اکال نیوپورت"

فلک به مردمِ نادان دهد زمامِ مرادتو اهل فضلی و دانش، همین گناهت بس!

تقریبا!؟ جواب بی نظیری ست!صحیح هم هست؛ ما در هر چیز فقط تقریبا هستیم..."آلبر کامو"

a storm in silence...

وقتی متوجه شوید که بیشتر مردم در بدن بزرگسالانه ی خود کودکانی هستند که از لحاظ عاطفی زخمی شده اند، دیگر هیچ چیز را به خودتان نمیگیرید...

آره...خیلی وقتا اون آدمی که میخنده دردش عمیقه.اما اون آدم حداقل هنوز این توانایی رو داره.ولی تو تصور کن درد اونی رو که دیگه حتی توانایی تظاهر کردنش هم از دست داده. تو فکر کن نگاهش که میکنی از ۱ کیلومتری معلومه حالش خوب نیست...

سعدی چو جورَش می بَری، نزدیک او دیگر مروای بی بَصَر! من می روم؟ او می کِشد قلاب را...

هر چیزی که تلخ باشه بیدارت میکنه...

تلاش های بی سر و صدا بالاخره یه روز غوغا میکنن...

یه روزایی هست...کلاه خودت افتاده،زرهت پاره شده،سپرت شکسته،شمشیرت رو گرفتن،و تمام جونت هم پر از زخمه...فقط خواستم بگم این روزا مراعات خودت رو بکن.

ما به روانشناسی بیشتری نیاز داریم. ما به فهمِ بیشترِ ماهیت انسان نیاز داریم. بخاطر اینکه تنها خطر واقعی که وجود دارد:"انسان" است. انسان بزرگترین خطر است و ما به طور رقت انگیزی از آن بی خبریم. ما هیچ چیزی از انسان نمیدانیم، دانش ما اندک است. روان انسان باید مطالعه شود زیرا ما ریشه ی تمام پلیدی ها هستیم."کارل گوستاو یونگ"

اشکالی نداره اگه گاهی ناخواسته کنار یکی نسخه ی ضعیف خودت رو نشون دادی...قبول! باید تا جای ممکن جلوی کسی ضعف نشون ندی.اما خودت رو هم درک کن. تو سرریز شده بودی وگرنه هر آدمی دوست داره درجه یک ترین ظاهر رو حفظ کنه جلوی دیگران.بجنگگگ، کمک نخواه، بذار بفهمن قوی تر از دیروزی!اینا همش حرفهای ویترینیه و گاهی واقعا شرایطش مهیا نیست.آدما معمولا نقابداران ماهری هستن و خیلی خوب حفظ ظاهر میکنن...درد تو بزرگ بوده و اشکهای تو نقابت رو سُر دادن پایین... خودت رو سرزنش نکن.

با انسانها؟نیک باش عزیز من!اما کمرنگ، رقیق و بسیار دور...چرا که هیچ موجودی به اندازه ی آدمیزاد ،نمیتواند از خوبی پیشمانت کند.

قوی بودن معمولا انتخاب آخر آدمهاست.آدمها اولش دوست دارن دوست داشته بشن، فهمیده بشن و اولویت کسی باشن...وقتی اینا محقق نمیشه، تصمیم میگیرند قوی باشن.

باد با شمع های خاموش کاری ندارد.اگر بر تو سخت میگذرد، بدان روشنی...

آدم اگر پُر باشد، دلیلی برای پیچیده نشان دادن خود ندارد. دلیلی برای عوض کردن خود و نقاب گرفتن ندارد. پیچیدگی های ساختگی همه از ضعف است.نیچه گفته بود: آب را گل آلود میکنند تا عمیق بنظر برسد!"معین دهاز"